Poradnia laryngologiczna

Diagnostyka endoskopowa zapewnia doskonały widok najdrobniejszych struktur nosa, gardła, krtani, strun głosowych z wyjątkową jakością obrazu. Innowacyjne badanie oferuje pacjentom wygodę w postaci skrócenia czasu badania, zmniejszenia odruchu gardłowego. Pozwala pewnie diagnozować i leczyć choroby górnych dróg oddechowych.

Wymaz z nosa to badanie diagnostyczne, które pozwala wykryć bakterie w nozdrzach, odpowiadającego za zakażenie górnych dróg oddechowych – długotrwały uporczywy katar oraz przewlekłe infekcje. Materiał do badania pobiera się z jamy nosowej i można go wykonać o każdej porze dnia. Aby nie spowodować zafałszowania wyniku posiewu z nosa, pacjent nie może na trzy godziny przed badaniem stosować leków donosowych przeciwbakteryjnych czy przeciwzapalnych. Jeśli wówczas jest w trakcie antybiotykoterapii, to badanie należy wykonać po 7 dniach od ostatniej przyjętej dawki.

Posiew z gardła jest badaniem mikrobiologicznym za pomocą którego można rozróżnić etiologie choroby – wirusowa, bakteryjna lub wywołana przez komórki grzybów w celu wykrycia przyczyny nawracających infekcji gardła. Poznanie patogenów pomaga dopasować optymalne leczenie, szczególnie wówczas gdy antybiotykoterapia nie przynosi oczekiwanych efektów. Badanie wykonuje się za pomocą szpatułki ze ściany gardła i migdałków. Jest bezpieczne i niebolesne. Aby wynik był wiarygodny i rzetelny, materiał pobiera się na czczo przed umyciem zębów lub trzy godziny po posiłku. Pacjent powinien też zrezygnować z płynów do płukania jamy ustnej czy gum do żucia.

Badanie cytologiczne z wymazu nosa pozwala:

• uzyskać cytogram – procentowy udział typu komórek występujących w błonie śluzowej nosa ( eozynofile, neutrofile, komórki nabłonkowe, komórki kubkowate, komórki podstawne)
• odróżnić nieżyty alergiczne od zakaźnych
• odróżnić infekcje bakteryjne i wirusowe
• określić zaawansowanie choroby i sposób dalszego leczenia.

Materiał pobiera się z otworu nosowego za pomocą specjalnej szczoteczki i poddaje się wybarwieniu odczynnikami chemicznymi do dalszego zidentyfikowania komórek pod mikroskopem.

Szybkie, bezbolesne badanie polegające na podaniu ciśnienia do ucha środkowego poprzez sondę pomiarową urządzenia – Tympanometru. Tympanometria niezbędna jest do rozpoznania wysiękowego zapalenia ucha środkowego. W ten sposób możemy potwierdzić niedrożność trąbki słuchowej czy obecność wysięku.

Zabieg małoinwazyjny polegający na usunięciu przerośniętej błony śluzowej z jamy nosa przy pomocy specjalnej pętli i kleszczyków. Polipy powodują problemy w oddychaniu, nieżyt, blokadę nosa, bóle głowy, zaburzenia smaku, zaburzenia węchu lub nawet jego utratę, chrapanie.
Powikłania występują bardzo rzadko. Należą do nich między innymi:

• ból pooperacyjny
• krwawienia
• niedrożny nos do 3 dni po zabiegu

W pierwszych dniach po operacji należy ograniczyć wysiłek fizyczny, gorące kąpiele, alkohol. Jednakże, może dojść do odrastania polipów w różnym okresie u każdego pacjenta.
Procedura poprzedzona jest wizytą konsultacyjną i trwa około 60 min.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym i ogólnym

Operacja przegrody nosa, polegająca na przywróceniu prawidłowego kształtu przegrody nosowej poprzez przebudowę jej struktury oraz wycięcie niektórych fragmentów.
Krzywa przegroda może mieć charakter wrodzony lub nabyty i mieć niekorzystny wpływ na jakość życia pacjenta, powodując objawy w postaci:

• częstych, nawracających infekcji górnych dróg oddechowych
• blokadę nosa jedną lub obustronna
• chrapanie
• pogorszenie węchu

Po zabiegu zakładana jest tamponada uciskowa do nosa, którą usuwa się następnego dnia. Pacjent może odczuwać dyskomfort przez około 5 dni spowodowany obrzękiem w nosie. Należy wówczas dbać o prawidłową wilgotność jamy nosowej, stosując preparaty z soli morskiej, przepłukiwać zalegająca wydzielinę .Zaleca się unikanie wysiłku fizycznego przez trzy tygodnie.
Procedura poprzedzona jest wizytą konsultacyjną i trwa około 90 min.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym 

Krwawienie z nosa to jeden z najczęstszych, uciążliwych problemów laryngologicznych pacjenta spowodowany zazwyczaj uszkodzeniem naczyń przegrody nosa zwanych splotem Kiesselbacha. Przy niepowodzeniu leczenia zachowawczego wskazane jest postępowanie chirurgiczne, polegające precyzyjnym zamknięciu naczyń pola (pole) Little’a . Zabieg wykonywany jest metodą niskotemperaturowej ablacji radiochirurgicznej RF w kontroli endoskopowej lub mikroskopowej. Skuteczność zabiegu czyli brak nawrotów krwawień obserwowany jest u ponad 95% pacjentów. W przypadku braku poprawy lub innych wskazań wykonywane jest tzw. odwarstwienie płata śluzówkowo-ochrzęstowego przegrody lub podwiązanie wybranych naczyń tętniczych odpowiadających za krwawienie z nosa.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. 

Jest to niezwykle efektywny i skuteczny zabieg poprawiający drożność, nierzadko lepiej niż operacja korekcyjna przegrody nosa. Za blokadę nosa, utrudnienie oddychania, chrapanie, bezdech senny bardzo często odpowiada obstrukcja nosa spowodowana przez przerośnięte lub przewlekle obrzęknięte struktury bocznej ściany nosa zwane małżowinami nosowymi . Wyjściem dla pacjenta jest wykonanie redukcji masy
tkanki małżowiny nosowej co pozwoli na odblokowanie przewodów nosowych i prawidłowy, bez zbędnych oporów przepływ powietrza do dalszych odcinków drogi oddechowej. Wykonuje się go często m.in. u pacjentów z alergicznym nieżytem nosa, u których dochodzi do obrzęku i przerostu błony śluzowej małżowin nosowych.
Zabieg wykonywany jest endoskopowo metodą radiochirurgiczna lub przy pomocy specjalnego urządzenia ssąco-tnącego czyli shavera . Poprawa po zabiegu obserwowana jest praktycznie u każdego pacjenta.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym i ogólnym. 

Jeśli doszło do złamania nosa (bez przemieszenia), lekarz po znieczuleniu miejscowym, ręcznie metodą zamkniętą nastawia kość i zakłada tamponadę donosową w celu unieruchomienia złamanych fragmentów.
Złamanie nosa ( z przemieszeniem) wymaga chirurgicznej korekcji i jest wykonywane w znieczuleniu ogólnym metodą otwartą, zwłaszcza jeśli w wyniku urazu doszło do zaklinowania się ułamków kości.
Powikłania najczęściej mają miejsce w sytuacji, kiedy dochodzi do nieprawidłowego zrośnięcia się kości. Może także pojawić się krwiak, ropień czy uszkodzenie zatok.
Po zabiegu lekarz przypisuje leki przeciwbólowe, przeciwobrzękowe, kuracje antybiotykowa. Należy unikać wysiłku fizycznego oraz kontaktu z chorymi na infekcje górnych dróg oddechowych

Zabieg polegający na usunięciu trzeciego migdała, który znajduje się na tylnej ścianie gardła i jest niewidoczny. Przerośnięty migdał gardłowy blokuje przepływ powietrza przez nososgardło, uciska na ujście trąbek słuchowych. Pacjent oddycha wówczas przez usta, chrapie, zmaga się częstym nawracającym zapaleniem uszu. 
Zabieg poprzedzony jest wizytą konsultacyjną i trwa około 45 min. Powikłania po zabiegu występują bardzo rzadko. Należą do nich między innymi:

• powikłania związane ze znieczuleniem
• ból pooperacyjny
• długotrwałe krwawienia
• zakażenie rany pooperacyjnej

W pierwszych dniach po operacji należy ograniczyć wysiłek fizyczny oraz stosować stosować półpłynną dietę..

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym.

Małoinwazyjny zabieg polegający na zredukowaniu przerośniętej tkanki migdałków podniebiennych o 40-80 % Wskazany jest u osób z przerostem migdałków podniebiennych, którzy mają trudności z oddychaniem, mówieniem, przełykaniem.
Procedura poprzedzona jest wizytą konsultacyjną i trwa około 45 min. Powikłania występują bardzo rzadko. Należą do nich między innymi:

• powikłania związane ze znieczuleniem
• ból pooperacyjny
• długotrwałe krwawienia
• zakażenie rany pooperacyjnej

W pierwszych dniach po operacji należy ograniczyć wysiłek fizyczny oraz stosować stosować półpłynną dietę.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym

Ropień okołomigdałkowy to choroba o nagłym, zazwyczaj kilkudniowym przebiegu, która rozwija się najczęściej na podłożu różnych chorób migdałków np. anginy czy przewlekłego zapalenia migdałków. Charakteryzuje się stopniowo narastającym bólem gardła po chorej stronie. W miarę rozwoju ropnia pojawiają się szczękościsk, problemy z przełykaniem, nieprzyjemny zapach z ust, ściszenie głosu z mową „kluskowatą”. Dodatkowo wystąpić mogą bóle ucha, kurcz szyi, powiększenie węzłów chłonnych szyi po stronie ropnia a ponadto objawy ogólne pod postacią wysokiej gorączki, dreszczy i bólu głowy.
Podstawą rozpoznania choroby jest badanie laryngologiczne. Po ustaleniu rozpoznania i zleceniu leczenia przeciwbakteryjnego antybiotykami pacjent powinien mieć wykonany drenaż ropnia celem odbarczenia i zlikwidowania szczękościsku, zaburzeń połykania i silnego bólu gardła. W tym celu w trakcie wykonywania znieczulenia miejscowego nakłuwa się łuk podniebienny, po uzyskaniu wypływu ropnej treści miejsce ustalonego ropnia nacina się skalpelem lub nożem RF i poszerza ograniczenie celem właściwego drenażu i opróżnienia jamy ropnia z ropy.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym

Pacjenci często zgłaszają się do otolaryngologa z powodu gromadzących się w kryptach migdałkowych białych, szaro-zielonych lub żółtych mas określanych jako kamienie migdałkowe, które charakteryzują się dość nieprzyjemnym zapachem(halitoza). Zmiany tego typu maja charakter przewlekły, dolegliwości pojawiają się i utrzymują się przez wiele miesięcy lub lat. Leczenie przeciwbakteryjne antybiotykami, rozliczne płyny do płukania zazwyczaj nie przynoszą oczekiwanego efektu. Część pacjentów radzi sobie z kamieniami migdałkowymi samodzielnie, oczyszczając krypty poprzez wywieranie nacisku na migdałek palcem lub szczoteczką do zębów.
Halitoza(nieprzyjemny zapach z ust) w przebiegu kamieni migdłakowych stanowi poważny problem społeczny, pogarsza komunikację pacjent – otoczenie, obniża samoocenę, zmusza do unikania kontaktów z innymi ludźmi. Należy jednak pamiętać, że nieprzyjemny zapach z ust może być spowodowany innymi przyczynami niż KM (kamienie migdałkowe): gojąca się rana po zabiegu lub operacji wykonanej przez stomatologa, chirurga szczękowego lub otolaryngologa, zakażenie bakteryjne lub grzybicze jamy ustnej, nosa i zatok przynosowych, choroby przyzębia, rozpadający się nowotwór górnych dróg oddechowych, niewłaściwa higiena zębów i jamy ustnej, częste spożywanie alkoholu, palenie tytoniu oraz problemy z wątrobą lub nerkami. Stosowanie niektórych leków antydepresyjnych, moczopędnych, niesteroidowych leków przeciwzapalnych i antycholinergicznych również może powodować halitozę. Problem nieprzyjemnego zapachu z ust znany już od czasów starożytnych i do dziś pozostaje aktualny w medycynie w szczególności zajmują się nim laryngolodzy i stomatolodzy.
Migdałki podniebienne posiadają liczne krypty (od 10 do 30 każda) wyścielone, podobnie jak cały migdałek, warstwowym nierogowaciejącym nabłonkiem płaskim. Krypty znacznie zwiększają powierzchnię migdałka, pozwalając na kontakt środowiska zewnętrznego, pokarmów z tkanką limfatyczną. W średniej wielkości migdałku podniebiennym dorosłego pacjenta szacowana powierzchnia nabłonka wyściełającego kryptę migdałową wynosi 295 cm2 i jest około 6x większa od powierzchni nabłonka wyściełającego jamę ustną i gardło (45 cm2). Co pokazuje znaczenie filologiczne powierzchni tkanki migdałka i potencjalne ryzyko powstawania patologii.
Przy braku oczekiwanej poprawy po leczeniu zachowawczym można skorzystać z leczenia zabiegowego.
Skutecznym zabiegiem hamującym powstawanie kamieni migdałkowych i nieprzyjemnego zapachu z ust jest zabieg zamykania krypt migdałkowych tzw. metodą kryptolizy radiochirurgicznej. Zabieg polega na wprowadzeniu specjalnej elektrody RF do tkanki migdałka i dokonania za pomocą fal radiowych o określonej częstotliwości niskotemperaturowej ablacji otaczającej tkanki co powoduje w konsekwencji zamknięcie krypty i zaprzestanie gromadzenia się niepożądanej treści. Zabieg przynosi bardzo dobre efekty kliniczne.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. 

Prosty zabieg chirurgiczny polegający na podcięciu wędzidełka, który wykonuje się zarówno u dzieci jak i u osób dorosłych. Jest bezpieczny i bezbolesny. Wędzidełko to włóknista tkanka rozciągająca się pomiędzy spodem języka a dnem jamy ustnej. Zbyt krótka- uznaje się za wadę anatomiczną, jest nie groźna dla zdrowia, ale może stwarzać dużo problemów związanych z prawidłowa wymową, sepleniłem, przeżuwaniem pokarmów, ślinotokiem. Może także przyczynić się do choroby zębów oraz wady zgryzowej.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym

Polega na usunięciu ślinianki z powodu przewlekłego stanu zapalnego lub guza poprzez kosmetyczne nacięcie skóry, równoległe do żuchwy. Podczas zabiegu zawsze jest usuwana cała ślinianka nawet przy guzach łagodnych i małych. Jeżeli guz jest złośliwy, zabieg rozszerza się o resekcje węzłów i tkanek otaczających.
Operacja może wiązać się z powikłaniami:

• krwawienie
• ból w okolicy podżuchwowej
• obrzęk tkanek miękkich szyi
• krwiak na dnie jamy ustnej
• zaburzenia czucia w obrębie języka

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. 

Jest to nowoczesna, minimalnie inwazyjna, bardzo precyzyjna technika koblacji z wykorzystaniem energii fal elektromagnetycznych, stosowana w leczeniu chrapania i łagodnych bezdechów sennych. Podczas zabiegu w przerośniętą błonę podniebienia miękkiego (języczek, łuki podniebienne) wkłuwa się specjalną elektrodę, co powoduje odparowanie tkanek bez uszkodzenia powierzchni śluzówki. Proces usztywnienia podniebienia po zabiegu trawa około 4 tygodni.
Procedura poprzedzona jest wizytą konsultacyjną i trwa około 45 min. Powikłania występują bardzo rzadko. Należą do nich między innymi:

• powikłania związane ze znieczuleniem
• stan zapalny operowanego miejsca
• ból podczas połykania
• odczynowy obrzęk tkanek podniebienia oraz języczka

Przez pierwsze 7 dni po zabiegu należy ograniczyć wysiłek fizyczny oraz stosować półpłynną, papkowatą dietę.
Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym i ogólnym

Zabieg chirurgiczny wykonywany wewnątrz nosa, celem poprawienia funkcjonalności zatok poprzez likwidacje błony śluzowej znajdującej się w stanie zapalnym. Jest to istotna zaleta tej metody, ponieważ zatoki oraz nos nie są otwierane. Endoskopia pozwala skoncentrować się tylko na zmianach chorobowych z ominięciem zdrowych okolic nosa.
Ryzyko powikłań w przypadku metody FESS jest znikome. Po zabiegu przez okres 10 dni zakazany jest wysiłek fizyczny (uprawianie sportu), wskazane unikanie alkoholu i innych środków podnoszących ciśnienie krwi. Zaleca się natomiast regularne płukanie nosa i zatok
Operacja zatok przynosowych trawa około 2,5 godzin.
Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. 

Punkcja zatok szczękowych jest to zabieg wykonywany w sytuacji gdy pacjent wymaga szybkiego usunięcia ropnej wydzieliny z zatok szczękowych , w szczególności gdy dotychczasowe stosowane leczenie zachowawcze nie przyniosło ulgi. Pacjent zazwyczaj skarży się na uczucie spływania ropnej wydzieliny z nosa na zewnątrz i po gardle a także doświadcza bardzo nieprzyjemnego rozpierania obszaru szczęki i zatok zwłaszcza przy pochylaniu głowy do przodu. Tak się często dzieje przy ostrym zapaleniu zatok lub zaostrzeniu przewlekłego zapalenia zatok przynosowych.
Zabieg punkcji wykonywany jest po obkurczeniu i znieczuleniu miejscowym nosa, polega na wprowadzeniu specjalnej igły, trokara lub „wstrzeleniu” drenu z kotwiczką pod małżowiną nosową dolną przez kość oddzielającą zatokę szczękowa od jamy nosa. Pozawala to na płukanie i ewakuacje ropnej treści a także podanie bezpośrednio leków do zatoki.
Zatokę przepłukuje się strzykawką – ropę z krwią pacjent w trakcie zabiegu wydmuchuje do podstawionego naczynia.
W przypadku punkcji zatoki szczękowej metodą przedłużonego drenażu za pomocą drenu kotwiczki pacjent przez następne kilka dni może samodzielnie przepłukiwać zatokę i podawać leki do światła zatoki.
Przy odpowiedniej technice operatora i właściwym znieczuleniu miejscowym zabieg nie jest tak nieprzyjemny jak się powszechnie uważa.
Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym